Η Ξανθή Γεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών και του τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Έχει σπουδάσει κλασικό και μοντέρνο χορό, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό και μιλάει την αγγλική και ιταλική γλώσσα.

Στον ελεύθερο της χρόνο, ασχολείται με τις τέχνες, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία και την ποίηση. Στον αθλητισμό, από μικρό παιδί αγαπούσε την ποδηλασία και τον στίβο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια την έχει κερδίσει η κολύμβηση.

Το 2019 ήταν Πρωθιέρεια στην Τελετή Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων, Lausanne  και Buenos Aires. Από το 2008 συμμετείχε ως Ιέρεια στις Τελετές Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας, Beijing 2008, Vancouver 2010, Nanjing 2014, Tbilisi 2015, Rio 2016, PyeongChang 2018 και ως Πρωθιέρεια στην Τελετή Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας Τόκυο 2020 .

“Συμμετείχα για πρώτη φορά ως Ιέρεια στην Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας το 2008 για τους Αγώνες στο Πεκίνο. Η ενέργεια του αρχαιολογικού χώρου, σε συνδυασμό με τη γαλήνη που επικρατούσε τριγύρω, με μάγεψαν από την πρώτη στιγμή. Σκεφτόμουν ότι είναι ευλογία να βρίσκομαι στην Αρχαία Ολυμπία. Όταν περπάτησα μέσα από το Ιερό της Ήρας, ένιωσα δέος. Η χορογράφος, Άρτεμις Ιγνατίου, είχε δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε όλη η ομάδα να εναρμονιστεί, σαν ένα σώμα με κοινή αναπνοή, μέσα στη φύση. Όταν πια άναψε η Φλόγα, με διαπέρασε ρίγος, ήταν μια ξεχωριστή και συγκινητική εμπειρία. Κάθε φορά, υπάρχει μια μυσταγωγία στην Τελετή Αφής, που με αγγίζει βαθιά στην ψυχή” λέει η Πρωθιέρεια για την πρώτη της εμπειρία στην Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας.

Από το 2009 έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο, σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους.

Φέτος υποδύθηκε τη Βασίλισσα Αμαλία στο Εθνικό Θέατρο, στη σκηνική προσαρμογή της τριλογίας του Μ. Καραγάτση “O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου”, σε σκηνοθεσία Δ. Τάρλοου.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα, σε live streaming μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο το 2021, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την ελληνική Επανάσταση.

Η Κατερίνα Λέχου είναι ηθοποιός του θεάτρου με πολλές επιτυχίες στη καριέρα της και με σημαντικές παρουσίες στον κινηματογράφο και την τηλεόραση επί σειρά ετών. Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και διαμένει μόνιμα. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και έχει παρακολουθήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σεμινάρια στο UTA Hagen Studio της Νέας Υόρκης. Επίσης έχει μετάσχει σε πολλά θεατρικά και κινηματογραφικά σεμινάρια καθώς και σε σχολεία μάθησης τραγουδιού – πιάνου – κιθάρας αλλά και χορού. Από το 1987 μετέχει σε θεατρικές παραστάσεις με πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στο αρχαίο θέατρο έχει υποδυθεί την Ιφιγένεια στη σύγχρονη εκδοχή του έργου «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη και την ωραία Ελένη στις «Τρωάδες» επίσης του Ευριπίδη στο θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου. Το 1989 ξεκίνησε η παρουσία της στον κινηματογράφο και το 1993 στην τηλεόραση με πολλές καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την κολύμβηση, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Υπήρξε Πρωθιέρεια της τελετής αφής της Φλόγας για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες «Rio 2016», τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων «Νanjing 2014» και για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων «Lillehammer 2016» καθώς και για τα Ολυμπιακά Φεστιβάλ Ευρωπαϊκής Νεότητας «Tbilisi 2015» και «Vorarlberg & Liechtenstein 2015».

H Ινώ Μενεγάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, παίρνοντας την πρώτη θέση στις εισαγωγικές εξετάσεις . Το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής της δραστηριότητας, το αφιέρωσε στην Αρχαία τραγωδία. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με το Αμφι-θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, στην παγκόσμια πρώτη της Υψιπύλης του Ευριπίδη (ως Βασίλισσα Ευρυδίκη) και έλαβε για την ερμηνεία της ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Έπαιξε διαδοχικά, με το Εθνικό Θέατρο στην Ορέστεια του Αισχύλου, στον Ίωνα και τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη, με το Θέατρο Άττις του Θόδωρου Τερζόπουλου στους Πέρσες του Αισχύλου σε περιοδεία στην Αργεντινή, Χιλή, Ουρουγουάη και Βραζιλία καθώς και σε διάφορες παραστάσεις με άλλους θεατρικούς οργανισμούς. Διεύρυνε τις θεατρικές της σπουδές στο Παρίσι με τον Anatoli Vassiliev και το Θέατρο του Ήλιου της Ariane Mnouchkine και στην Αθήνα, με το Μίνωα Βολανάκη, τη Θερινή Ακαδημία του Εθνικού Θεάτρου και το Κέντρο Αρχαίου Δράματος «Δεσμοί». Από το 1996 συμμετέχει ως Ιέρεια στις τελετές Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας και ήταν η Εστιάδα στην τελετή Αφής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και του Βανκούβερ. Ήταν η Πρωθιέρεια της Τελετής Αφής στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες «Σότσι 2014», στους Ολυμπιακούς Αγώνες «Λονδίνο 2012» για τους 1ους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων «Σιγκαπούρη 2010», τους 1ους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων «Innsbruck 2012», το 11ο Ολυμπιακό Φεστιβάλ Ευρωπαϊκής Νεότητας «Τραπεζούντα 2011», και το 10ο Χειμερινό Ολυμπιακό Φεστιβάλ Ευρωπαϊκής Νεότητας, «Liberec 2011». Έχει σπουδάσει κλασσικό τραγούδι, μουσική και κίνηση.

H Πρωθιέρεια της τελετής Αφής της Ιερής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, Μαρία Ναυπλιώτου, γεννήθηκε στην Αθήνα όπου κατοικεί μέχρι σήμερα. Από τα παιδικά της χρόνια εκδήλωσε την τάση που είχε για το χορό και την υποκριτική. Στα μαθητικά της χρόνια παρακολουθούσε μαθήματα χορού στη σχολή της Ροδόπης Κούβαρη, ενώ αμέσως μετά σπούδασε χορό στη σχολή της Ραλούς Μάνου. Επίσης πήρε υποτροφία για μαθήματα στην Κρατική Σχολή Κλασσικού χορού του Λένιγκραντ, στην πρώην Σοβιετική Ενωση. Όταν ολοκλήρωσε τον κύκλο των σπουδών στο χορό, ακολούθησαν τα μαθήματα στην υποκριτική τέχνη, στη δραματική σχολή «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας», αλλά και στο Θεατρικό Εργαστήρι του Γιάννη Ρήγα. Με την ολοκλήρωση των σπουδών της ξεκίνησε την επαγγελματική της καριέρα ως χορεύτρια το 1987 και ως ηθοποιός του θεάτρου το 1999, του κινηματογράφου το 1992 και της τηλεόρασης με εξαιρετική επιτυχία, εισπράττοντας ευνοϊκά σχόλια από το κοινό και τους κριτικούς.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972 και είναι αριστούχος της δραματικής σχολής του ελληνικού θεάτρου και τελειόφοιτος του θεατρικού τμήματος του πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης έχει πραγματοποιήσει σπουδές φωτογραφίας και πιάνου. Από μικρή λάτρευε την ηθοποιία και δεν έχανε την ευκαιρία να μετέχει σε κάθε παιδική θεατρική παράσταση όσο βρισκόταν στο σχολείο. Κάποτε ήθελε να γίνει φωτογράφος αλλά τελικά υπερίσχυσε το θέατρο. Έχει παίξει σε διάφορα έργα και αρκετά σήριαλ στην τηλεόραση. Υπήρξε πρώτα ιέρεια και στη συνέχεια, από το Σίδνεϋ 2000 και Πρωθιέρεια. «Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα που νοιώθω στην τελετή αφής. Είναι ασύλληπτο. Δεν είναι ένας ρόλος θεάτρου, είναι έκρηξη ψυχής, είναι κάτι διαφορετικό. Όσες μέρες και αν μιλάμε ποτέ δεν θα μπορέσω να αποδώσω πιστά όλα όσα νοιώθω» δηλώνει η Θάλεια Προκοπίου που είχε τον ρόλο της Πρωθιέρειας για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ 2000, της Αθήνας 2004 και για τους χειμερινούς του Σολτ Λεϊκ 2002.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972 και είναι αριστούχος της δραματικής σχολής του ελληνικού θεάτρου και τελειόφοιτος του θεατρικού τμήματος του πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης έχει πραγματοποιήσει σπουδές φωτογραφίας και πιάνου. Από μικρή λάτρευε την ηθοποιία και δεν έχανε την ευκαιρία να μετέχει σε κάθε παιδική θεατρική παράσταση όσο βρισκόταν στο σχολείο. Κάποτε ήθελε να γίνει φωτογράφος αλλά τελικά υπερίσχυσε το θέατρο. Έχει παίξει σε διάφορα έργα και αρκετά σήριαλ στην τηλεόραση. Υπήρξε πρώτα ιέρεια και στη συνέχεια, από το Σίδνεϋ 2000 και Πρωθιέρεια. «Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα που νοιώθω στην τελετή αφής. Είναι ασύλληπτο. Δεν είναι ένας ρόλος θεάτρου, είναι έκρηξη ψυχής, είναι κάτι διαφορετικό. Όσες μέρες και αν μιλάμε ποτέ δεν θα μπορέσω να αποδώσω πιστά όλα όσα νοιώθω» δηλώνει η Θάλεια Προκοπίου που είχε τον ρόλο της Πρωθιέρειας για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ 2000, της Αθήνας 2004 και για τους χειμερινούς του Σολτ Λεϊκ 2002.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την ιταλική σχολή της πρωτεύουσας. Σπούδασε χορό στη σχολή της Νίκης Κονταξάκη και απέκτησε το πτυχίο της ιταλικής φιλολογίας του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπως και το δίπλωμα της από την δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Έχει μετάσχει σε διάφορα θεατρικά σχήματα, έχει παίξει σε τηλεοπτικά σήριαλ, αλλά το θέατρο δεν αποτελεί το κύριο επάγγελμα της. Έχει εργαστεί ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε οργάνωση θεατρικών χώρων και εκθέσεων. «Η Πρωθιέρεια στην τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας νοιώθει έντονα συναισθήματα. Ίσως να μπορούσε να παρομοιάσει κανείς εκείνη τη στιγμή με μία γέννηση, δεν είναι καθόλου υπερβολή. Υπάρχει μια μαγεία στην τελετή αλλά και σε όλες εκείνες τις στιγμές πριν και μετά. Η αγωνία στις πρόβες είναι ολοφάνερη σε όλους» λέει η Μαρία Παμπούκη που άναψε την Ολυμπιακή Φλόγα για τους θερινούς αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη και του 1996 στην Ατλάντα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την ιταλική σχολή της πρωτεύουσας. Σπούδασε χορό στη σχολή της Νίκης Κονταξάκη και απέκτησε το πτυχίο της ιταλικής φιλολογίας του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπως και το δίπλωμα της από την δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Έχει μετάσχει σε διάφορα θεατρικά σχήματα, έχει παίξει σε τηλεοπτικά σήριαλ, αλλά το θέατρο δεν αποτελεί το κύριο επάγγελμα της. Έχει εργαστεί ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε οργάνωση θεατρικών χώρων και εκθέσεων. «Η Πρωθιέρεια στην τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας νοιώθει έντονα συναισθήματα. Ίσως να μπορούσε να παρομοιάσει κανείς εκείνη τη στιγμή με μία γέννηση, δεν είναι καθόλου υπερβολή. Υπάρχει μια μαγεία στην τελετή αλλά και σε όλες εκείνες τις στιγμές πριν και μετά. Η αγωνία στις πρόβες είναι ολοφάνερη σε όλους» λέει η Μαρία Παμπούκη που άναψε την Ολυμπιακή Φλόγα για τους θερινούς αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη και του 1996 στην Ατλάντα.

Γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα και η κλίση της προς το θέατρο είχε φανεί από μικρή ηλικία. Αποφοίτησε της δραματικής σχολής του εθνικού θεάτρου και συνέχισε τις σπουδές της στην Νέα Υόρκη, ενώ παρέλαβε και το πτυχίο της από την φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου της Αθήνας. Έχει παίξει σε αρκετά σήριαλ στην τηλεόραση αλλά και σε ταινίες και θεατρικά έργα. Υπήρξε Πρωθιέρεια το 1984 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, τότε που δεν έγινε καμιά τελετή σε ένδειξη διαμαρτυρίας από τους Έλληνες για την εμπορευματοποίηση της ιερής φλόγας και το 1988 για την διοργάνωση της Σεούλ. «Η πρώτη μου φορά δεν μπορώ να πω ότι μου δημιουργεί και ευχάριστες αναμνήσεις. Η συμμετοχή μου ήταν επιβεβλημένη όμως. Υπήρχε η αναγκαιότητα να μη σπιλωθεί η βαριά κληρονομιά μας, που είναι να δίνουμε σαν χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο αυτό το παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης. Το 1988 όλα ήταν διαφορετικά, η τελετή αφής ήταν μια αληθινή γιορτή και για μας και για τους Κορεάτες. Θυμάμαι μάλιστα ότι κατά την παρουσία μου στη Σεούλ, στη διάρκεια των αγώνων, ο σεβασμός των κατοίκων της χώρας προς το πρόσωπο μου, ως Πρωθιέρεια ήταν απίστευτα μεγάλος».

Γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα και η κλίση της προς το θέατρο είχε φανεί από μικρή ηλικία. Αποφοίτησε της δραματικής σχολής του εθνικού θεάτρου και συνέχισε τις σπουδές της στην Νέα Υόρκη, ενώ παρέλαβε και το πτυχίο της από την φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου της Αθήνας. Έχει παίξει σε αρκετά σήριαλ στην τηλεόραση αλλά και σε ταινίες και θεατρικά έργα. Υπήρξε Πρωθιέρεια το 1984 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, τότε που δεν έγινε καμιά τελετή σε ένδειξη διαμαρτυρίας από τους Έλληνες για την εμπορευματοποίηση της ιερής φλόγας και το 1988 για την διοργάνωση της Σεούλ. «Η πρώτη μου φορά δεν μπορώ να πω ότι μου δημιουργεί και ευχάριστες αναμνήσεις. Η συμμετοχή μου ήταν επιβεβλημένη όμως. Υπήρχε η αναγκαιότητα να μη σπιλωθεί η βαριά κληρονομιά μας, που είναι να δίνουμε σαν χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο αυτό το παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης. Το 1988 όλα ήταν διαφορετικά, η τελετή αφής ήταν μια αληθινή γιορτή και για μας και για τους Κορεάτες. Θυμάμαι μάλιστα ότι κατά την παρουσία μου στη Σεούλ, στη διάρκεια των αγώνων, ο σεβασμός των κατοίκων της χώρας προς το πρόσωπο μου, ως Πρωθιέρεια ήταν απίστευτα μεγάλος».

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε τη δραματική τέχνη στη σχολή του εθνικού θεάτρου, το οποίο στη συνέχεια υπηρέτησε και ως ηθοποιός για πολλά χρόνια. Έχει μετάσχει, στις περισσότερες τελετές αφής Ολυμπιακής Φλόγας, ως Πρωθιέρεια. Συνολικά τέσσερις φορές σε θερινούς αγώνες (1968, 1972, 1976, 1980). Της έχει απονεμηθεί μετάλλιο του δήμου Αθηναίων για την προσφορά της στη διάδοση του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, πριν πολλά χρόνια λέει: «Είναι απίστευτο το συναίσθημα να “δημιουργείς” το Ολυμπιακό Φως. Είναι απίστευτο στη συνέχεια να βλέπεις τι συμβαίνει στις χώρες, όπου ταξιδεύει η Ολυμπιακή Φλόγα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την υποδοχή που έγινε στο Μεξικό το 1968, όταν η Φλόγα περνούσε σε δρόμους στρωμένους από λουλούδια. Το 1972, για το Μόναχο, βρέθηκα στα σύνορα Αυστρίας – Γερμανίας, επίσης στην υποδοχή της φλόγας, όπου πραγματοποιήθηκαν απίστευτα όμορφες τελετές. Στο Μόντρεαλ το 1976 η Φλόγα έφθασε με ακτίνες λέιζερ και θυμάμαι που ο πρωθυπουργός Πιέρ Τριντό στην ομιλία του είπε ότι αν οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να δουν αυτή την αστραπιαία μετάδοση της Φλόγας τότε θα έλεγαν πώς έγινε με τη παρέμβαση των θεών». Οι Καναδοί της χάρισαν μία επίχρυση Ολυμπιακή δάδα και μία μεγάλη σημαία των αγώνων.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε τη δραματική τέχνη στη σχολή του εθνικού θεάτρου, το οποίο στη συνέχεια υπηρέτησε και ως ηθοποιός για πολλά χρόνια. Έχει μετάσχει, στις περισσότερες τελετές αφής Ολυμπιακής Φλόγας, ως Πρωθιέρεια. Συνολικά τέσσερις φορές σε θερινούς αγώνες (1968, 1972, 1976, 1980). Της έχει απονεμηθεί μετάλλιο του δήμου Αθηναίων για την προσφορά της στη διάδοση του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, πριν πολλά χρόνια λέει: «Είναι απίστευτο το συναίσθημα να “δημιουργείς” το Ολυμπιακό Φως. Είναι απίστευτο στη συνέχεια να βλέπεις τι συμβαίνει στις χώρες, όπου ταξιδεύει η Ολυμπιακή Φλόγα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την υποδοχή που έγινε στο Μεξικό το 1968, όταν η Φλόγα περνούσε σε δρόμους στρωμένους από λουλούδια. Το 1972, για το Μόναχο, βρέθηκα στα σύνορα Αυστρίας – Γερμανίας, επίσης στην υποδοχή της φλόγας, όπου πραγματοποιήθηκαν απίστευτα όμορφες τελετές. Στο Μόντρεαλ το 1976 η Φλόγα έφθασε με ακτίνες λέιζερ και θυμάμαι που ο πρωθυπουργός Πιέρ Τριντό στην ομιλία του είπε ότι αν οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να δουν αυτή την αστραπιαία μετάδοση της Φλόγας τότε θα έλεγαν πώς έγινε με τη παρέμβαση των θεών». Οι Καναδοί της χάρισαν μία επίχρυση Ολυμπιακή δάδα και μία μεγάλη σημαία των αγώνων.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε τη δραματική τέχνη στη σχολή του εθνικού θεάτρου, το οποίο στη συνέχεια υπηρέτησε και ως ηθοποιός για πολλά χρόνια. Έχει μετάσχει, στις περισσότερες τελετές αφής Ολυμπιακής Φλόγας, ως Πρωθιέρεια. Συνολικά τέσσερις φορές σε θερινούς αγώνες (1968, 1972, 1976, 1980). Της έχει απονεμηθεί μετάλλιο του δήμου Αθηναίων για την προσφορά της στη διάδοση του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, πριν πολλά χρόνια λέει: «Είναι απίστευτο το συναίσθημα να “δημιουργείς” το Ολυμπιακό Φως. Είναι απίστευτο στη συνέχεια να βλέπεις τι συμβαίνει στις χώρες, όπου ταξιδεύει η Ολυμπιακή Φλόγα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την υποδοχή που έγινε στο Μεξικό το 1968, όταν η Φλόγα περνούσε σε δρόμους στρωμένους από λουλούδια. Το 1972, για το Μόναχο, βρέθηκα στα σύνορα Αυστρίας – Γερμανίας, επίσης στην υποδοχή της φλόγας, όπου πραγματοποιήθηκαν απίστευτα όμορφες τελετές. Στο Μόντρεαλ το 1976 η Φλόγα έφθασε με ακτίνες λέιζερ και θυμάμαι που ο πρωθυπουργός Πιέρ Τριντό στην ομιλία του είπε ότι αν οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να δουν αυτή την αστραπιαία μετάδοση της Φλόγας τότε θα έλεγαν πώς έγινε με τη παρέμβαση των θεών». Οι Καναδοί της χάρισαν μία επίχρυση Ολυμπιακή δάδα και μία μεγάλη σημαία των αγώνων.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε τη δραματική τέχνη στη σχολή του εθνικού θεάτρου, το οποίο στη συνέχεια υπηρέτησε και ως ηθοποιός για πολλά χρόνια. Έχει μετάσχει, στις περισσότερες τελετές αφής Ολυμπιακής Φλόγας, ως Πρωθιέρεια. Συνολικά τέσσερις φορές σε θερινούς αγώνες (1968, 1972, 1976, 1980). Της έχει απονεμηθεί μετάλλιο του δήμου Αθηναίων για την προσφορά της στη διάδοση του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, πριν πολλά χρόνια λέει: «Είναι απίστευτο το συναίσθημα να “δημιουργείς” το Ολυμπιακό Φως. Είναι απίστευτο στη συνέχεια να βλέπεις τι συμβαίνει στις χώρες, όπου ταξιδεύει η Ολυμπιακή Φλόγα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την υποδοχή που έγινε στο Μεξικό το 1968, όταν η Φλόγα περνούσε σε δρόμους στρωμένους από λουλούδια. Το 1972, για το Μόναχο, βρέθηκα στα σύνορα Αυστρίας – Γερμανίας, επίσης στην υποδοχή της φλόγας, όπου πραγματοποιήθηκαν απίστευτα όμορφες τελετές. Στο Μόντρεαλ το 1976 η Φλόγα έφθασε με ακτίνες λέιζερ και θυμάμαι που ο πρωθυπουργός Πιέρ Τριντό στην ομιλία του είπε ότι αν οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να δουν αυτή την αστραπιαία μετάδοση της Φλόγας τότε θα έλεγαν πώς έγινε με τη παρέμβαση των θεών». Οι Καναδοί της χάρισαν μία επίχρυση Ολυμπιακή δάδα και μία μεγάλη σημαία των αγώνων.

Γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1918 στην Αθήνα και υπήρξε μαθήτρια της Κούλας Πράτσικα αλλά και της δραματικής σχολής του Κάρολου Κουν. Υπήρξε ηθοποιός με άρτια τεχνική, πειθαρχία στο νόημα της τέχνης, καλλιτέχνης με προσωπικότητα και πνευματική ακτινοβολία. Γυναίκα σπάνιας ομορφιάς, παντρεύτηκε το σκηνοθέτη Πέλο Κατσέλη και απέκτησαν δύο κόρες, την Νόρα και την Λούκα. Το 1943 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο και στη συνέχεια η καριέρα της στο εθνικό θέατρο ήταν πολυετής. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες και θεατρικά έργα. Άναψε την Ολυμπιακή Φλόγα για τις θερινές διοργανώσεις της Μελβούρνης (1956), Ρώμης (1960) και Τόκιο (1964). Πριν φύγει από τη ζωή, στις 11 Σεπτεμβρίου 1994, σε ηλικία 76 χρονών, η μεγάλη κυρία του θεάτρου μας , είχε δηλώσει για την μυσταγωγία των τελετών αφής:

«Τη πρώτη φορά, το 1936, στάθηκα στο πλευρό της Κούλας Πράτσικα και δεν θυμάμαι να ένοιωσα πολλά πράγματα. Στη συνέχεια όμως, τις φορές που εγώ άναψα την Ολυμπιακή Φλόγα νόμιζα ότι απευθυνόμουν στον Δία, νόμιζα ότι μιλούσα σε αυτόν τον ανώτερο θεό, που υπήρχε κάποτε στην Ολυμπία. Δεν είναι εύκολη αυτή η μέθεξη, έπρεπε να μετουσιωθείς, να ανυψωθείς, έπρεπε να νοιώσεις πώς μιλάς με την ανώτερη δύναμη των αρχαίων. Πριν ανάψεις την δάδα, πριν δεχτείς το φως του ηλίου, έπρεπε εσύ η ίδια να λάμπεις στη ψυχή και στο σώμα σου». Το 1964, ταξίδεψε στο Τόκιο, καλεσμένη των Ιαπώνων διοργανωτών: «Όταν έφθασα εκεί, ύστερα από ταξίδι 20 ωρών, ένοιωθα τρομερά κουρασμένη αλλά αυτό που αντίκρισα στο αεροδρόμιο με άφησε άφωνη. Επίσημοι, φωτογράφοι, δημοσιογράφοι, είχαν όλοι τους στραμμένη τη προσοχή τους πάνω μου. Δεν μπορώ να περιγράψω τις εκδηλώσεις χαράς και σεβασμού αυτού του υπέροχου λαού».

Γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1918 στην Αθήνα και υπήρξε μαθήτρια της Κούλας Πράτσικα αλλά και της δραματικής σχολής του Κάρολου Κουν. Υπήρξε ηθοποιός με άρτια τεχνική, πειθαρχία στο νόημα της τέχνης, καλλιτέχνης με προσωπικότητα και πνευματική ακτινοβολία. Γυναίκα σπάνιας ομορφιάς, παντρεύτηκε το σκηνοθέτη Πέλο Κατσέλη και απέκτησαν δύο κόρες, την Νόρα και την Λούκα. Το 1943 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο και στη συνέχεια η καριέρα της στο εθνικό θέατρο ήταν πολυετής. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες και θεατρικά έργα. Άναψε την Ολυμπιακή Φλόγα για τις θερινές διοργανώσεις της Μελβούρνης (1956), Ρώμης (1960) και Τόκιο (1964). Πριν φύγει από τη ζωή, στις 11 Σεπτεμβρίου 1994, σε ηλικία 76 χρονών, η μεγάλη κυρία του θεάτρου μας , είχε δηλώσει για την μυσταγωγία των τελετών αφής:

«Τη πρώτη φορά, το 1936, στάθηκα στο πλευρό της Κούλας Πράτσικα και δεν θυμάμαι να ένοιωσα πολλά πράγματα. Στη συνέχεια όμως, τις φορές που εγώ άναψα την Ολυμπιακή Φλόγα νόμιζα ότι απευθυνόμουν στον Δία, νόμιζα ότι μιλούσα σε αυτόν τον ανώτερο θεό, που υπήρχε κάποτε στην Ολυμπία. Δεν είναι εύκολη αυτή η μέθεξη, έπρεπε να μετουσιωθείς, να ανυψωθείς, έπρεπε να νοιώσεις πώς μιλάς με την ανώτερη δύναμη των αρχαίων. Πριν ανάψεις την δάδα, πριν δεχτείς το φως του ηλίου, έπρεπε εσύ η ίδια να λάμπεις στη ψυχή και στο σώμα σου». Το 1964, ταξίδεψε στο Τόκιο, καλεσμένη των Ιαπώνων διοργανωτών: «Όταν έφθασα εκεί, ύστερα από ταξίδι 20 ωρών, ένοιωθα τρομερά κουρασμένη αλλά αυτό που αντίκρισα στο αεροδρόμιο με άφησε άφωνη. Επίσημοι, φωτογράφοι, δημοσιογράφοι, είχαν όλοι τους στραμμένη τη προσοχή τους πάνω μου. Δεν μπορώ να περιγράψω τις εκδηλώσεις χαράς και σεβασμού αυτού του υπέροχου λαού».

Γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1918 στην Αθήνα και υπήρξε μαθήτρια της Κούλας Πράτσικα αλλά και της δραματικής σχολής του Κάρολου Κουν. Υπήρξε ηθοποιός με άρτια τεχνική, πειθαρχία στο νόημα της τέχνης, καλλιτέχνης με προσωπικότητα και πνευματική ακτινοβολία. Γυναίκα σπάνιας ομορφιάς, παντρεύτηκε το σκηνοθέτη Πέλο Κατσέλη και απέκτησαν δύο κόρες, την Νόρα και την Λούκα. Το 1943 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο και στη συνέχεια η καριέρα της στο εθνικό θέατρο ήταν πολυετής. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες και θεατρικά έργα. Άναψε την Ολυμπιακή Φλόγα για τις θερινές διοργανώσεις της Μελβούρνης (1956), Ρώμης (1960) και Τόκιο (1964). Πριν φύγει από τη ζωή, στις 11 Σεπτεμβρίου 1994, σε ηλικία 76 χρονών, η μεγάλη κυρία του θεάτρου μας , είχε δηλώσει για την μυσταγωγία των τελετών αφής:

«Τη πρώτη φορά, το 1936, στάθηκα στο πλευρό της Κούλας Πράτσικα και δεν θυμάμαι να ένοιωσα πολλά πράγματα. Στη συνέχεια όμως, τις φορές που εγώ άναψα την Ολυμπιακή Φλόγα νόμιζα ότι απευθυνόμουν στον Δία, νόμιζα ότι μιλούσα σε αυτόν τον ανώτερο θεό, που υπήρχε κάποτε στην Ολυμπία. Δεν είναι εύκολη αυτή η μέθεξη, έπρεπε να μετουσιωθείς, να ανυψωθείς, έπρεπε να νοιώσεις πώς μιλάς με την ανώτερη δύναμη των αρχαίων. Πριν ανάψεις την δάδα, πριν δεχτείς το φως του ηλίου, έπρεπε εσύ η ίδια να λάμπεις στη ψυχή και στο σώμα σου». Το 1964, ταξίδεψε στο Τόκιο, καλεσμένη των Ιαπώνων διοργανωτών: «Όταν έφθασα εκεί, ύστερα από ταξίδι 20 ωρών, ένοιωθα τρομερά κουρασμένη αλλά αυτό που αντίκρισα στο αεροδρόμιο με άφησε άφωνη. Επίσημοι, φωτογράφοι, δημοσιογράφοι, είχαν όλοι τους στραμμένη τη προσοχή τους πάνω μου. Δεν μπορώ να περιγράψω τις εκδηλώσεις χαράς και σεβασμού αυτού του υπέροχου λαού».

Οι δύσκολες συνθήκες της εποχής εκείνης, όπου στην Ελλάδα μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος, δεν επέτρεψαν τη μετάβαση στην αρχαία Ολυμπία των ιερειών και της Πρωθιέρειας Αλέκας Μαζαράκη. Λέγεται ότι το λεωφορείο δεν κατάφερε να περάσει από τον ισθμό της Κορίνθου και επέστρεψε στην Αθήνα. Έτσι, για την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας του Λονδίνου, το 1948, επιλέχθηκε μία κοπέλα από τον Πύργο, η 17χρονη Μαρία Αγγελακοπούλου, κόρη του καθηγητή της γαλλικής φιλολογίας Δημήτρη Αγγελακόπουλο. Στην λαμπαδηδρομία του 1948 πήρε μέρος και ο αδελφός της Άγγελος Αγγελακόπουλος. Μία φωτογραφία που απεικονίζει την Αλέκα Μαζαράκη με την Ολυμπιακή Δάδα, δεν αφορά την τελετή της αρχαίας Ολυμπίας αλλά τραβήχτηκε στο Σούνιο ύστερα από πίεση των Βρετανών διοργανωτών, για την ανάγκη της τηλεοπτικής εικόνας.

Δεκατρείς γυναίκες έχουν υποδυθεί το δύσκολο ρόλο της Πρωθιέρειας στην τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας από το 1936 μέχρι σήμερα, στην αρχαία Ολυμπία. Η αρχή έγινε τον Ιούλιο του 1936 με πρώτη Πρωθιέρεια στην ιστορία την μεγάλη Κούλα Πράτσικα. Θεωρείται ακόμα και σήμερα η πρωτοπόρος του κλασικού χορού στην χώρα μας. Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1899, στην Πάτρα, τρία μόλις χρόνια μετά την αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική και χορό στο ωδείο Αθηνών αλλά και στο πρωτοποριακό σχολείο χορού και ρυθμικής «Χέλεραου – Λάξενμπουργκ» της Βιέννης. Αποκτά δύο διπλώματα, μουσικής και κινησιολογίας. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα ιδρύει σχολή χορού για ερασιτέχνες και επιβάλει μια στάση σεβασμού προς την τέχνη του χορού, που μέχρι τότε δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης. Αργότερα δημιουργεί επαγγελματική σχολή την οποία το 1972 κληροδοτεί στο ελληνικό κράτος. Λάτρεψε και μυήθηκε στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και αγωνίστηκε για την αναβίωση της δελφικής ιδέας. Πέθανε μόνη στην Αθήνα, στις 26 Ιανουαρίου 1984, σε ηλικία 85 χρονών.

Αργότερα η θρυλική Μαρία Χορς θα πει για τη Κούλα Πράτσικα: «Είχα μείνει έκθαμβη τότε από εκείνη τη πρώτη τελετή. Η Πράτσικα ήταν τέλεια, αυθεντική, υπέροχη, πολύ Ελληνίδα και μετέδιδε τρομερό ενθουσιασμό. Θυμάμαι εκεί και εκείνη την Γερμανίδα που τράβηξε φιλμ την τελετή και τους αγώνες, την Ρίφενσταλ. Νοιώθω πολύ περήφανη που υπήρξα μαθήτρια της Κούλας Πράτσικα. Έδωσε πολλά στην επόμενη γενιά».