Κώστας Κεντέρης

Ολυμπιακά Μετάλλια
1G
Στίβος

Χρυσό Μετάλλιο, 28 Σεπτεμβρίου 2000, Κώστας Κεντέρης, 200μ. Σίδνεϊ 2000

Ο Κώστας Κεντέρης έφθασε στο Σίδνεϋ με ατομική επίδοση στα 200μ 20.25, που βέβαια δεν προμήνυε ότι θα μπορούσε να χαρίσει το χρυσό μετάλλιο στην Ελλάδα. Εκεί όμως έτρεξε τις κούρσες της ζωής του και μάλιστα με πολύ σωστά υπολογισμένο τρόπο για εξοικονόμηση ενέργειας. Στα προκριματικά πέτυχε χρόνο 20.57 και πήρε τη πρώτη θέση ενώ στα προημιτελικά αν και τερμάτισε δεύτερος, κατέρριψε το δικό του πανελλήνιο ρεκόρ με 20.14. Έδειξε σε όλους ότι βρίσκεται σε τροχιά μεταλλίου, κάτι φυσικά που ένοιωσε και ο ίδιος. Στα ημιτελικά πήρε τη πρώτη θέση στη σειρά του με 20.20 και λίγο αργότερα ετοιμάστηκε για τον πρώτο τελικό της καριέρας του σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μέχρι τα 100μ της κούρσας βρισκόταν στην 5η θέση αλλά αμέσως μετά άρχισε μία απίστευτη επίθεση με στόχο το χρυσό μετάλλιο.

Δεν μπόρεσε να του αντισταθεί κανείς αντίπαλος μέχρι το τέλος, κανείς δεν άντεξε το φρενήρη ρυθμό του και έτσι η νίκη ήρθε με νέο πανελλήνιο ρεκόρ 20.09. Και όμως στη διάρκεια της κούρσας έπνεε αντίθετος άνεμος -0.6. Ο δεύτερος νικητής, ο Βρετανός Ντάρεν Κάμπελ πέτυχε 20.14, όσο ο Κεντέρης στα προημιτελικά και ο τρίτος νικητής, ο Ατο Μπόλντον από το Τρίνινταντ 20.20, όσο ο Έλληνας πρωταθλητής στα ημιτελικά. Η νίκη του θεωρήθηκε ως η έκπληξη των αγώνων αλλά για την Ελλάδα δεν ήταν τίποτα το ασυνήθιστο. Βλέπετε έτσι ήρθε το χρυσό μετάλλιο της Πατουλίδου το 1992, έτσι και το ασημένιο της Μπακογιάννη το 1996. Ευχάριστες εκπλήξεις σε τρεις Ολυμπιακές διοργανώσεις. Η αντίδραση του Κεντέρη στην πιστολιά του αφέτη ήταν 0.163, απόλυτα ικανοποιητική για τα 200μ και καλύτερη όλων, πλην του Μπόλντον που πέτυχε ακριβώς την ίδια. Ο τελικός Κεντέρης (Ελλάς) 20.09 Κάμπελ (Μ.Βρετανία) 20.14 Μπόλντον (Τρίνιναντ) 20.20 Τόμπσον (Μπαρμπάντος) 20.20 Μάλκολμ (Μ.Βρετανία) 20.23 Ντα Σίλβα (Βραζιλία) 20.28 Μίλερ (ΗΠΑ) 20.35 Κέιπελ (ΗΠΑ) 20.49.

Τι είπε..

«Από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Σίδνεϊ, πίστευα ότι κανείς δεν είναι καλύτερος από μένα. Πέρσι στη Σεβίλλη είχα δει τον Μορίς Γκρίν και κατάλαβα ότι δεν υστερούσα σε προσόντα. Τώρα ήταν η σειρά μου. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Στα τελευταία μέτρα δεν θυμάμαι αν σήκωσα τα χέρια μου αλλά ήξερα ότι το χρυσό μετάλλιο είναι δικό μου. Στον αγώνα δεν φοβήθηκα κανέναν, μπήκα και πάλεψα σε όλες τις κούρσες. Άλλωστε αυτό ήταν και το πλάνο μου, να βελτιώνομαι από κούρσα σε κούρσα μέχρι τον τελικό.
Αφιερώνω τη νίκη μου στην Ελλάδα και αν είναι δυνατόν, το χρυσό μου μετάλλιο να αποτελέσει μικρό βάλσαμο στον πόνο όσων έχασαν τους ανθρώπους τους στο ναυάγιο. Ευχαριστώ τον Θεό».

28 Σεπτεμβρίου 2000

backtotop