Μπάμπης Χολίδης

Ολυμπιακά Μετάλλια

Πάλη

Χάλκινο Μετάλλιο, 3 Αυγούστου 1984, Μπάμπης Χολίδης Κατ. 57κ. Λος Άντζελες 1984

Στην κατηγορία 57κ. μετείχαν 16 παλαιστές και η κατάκτηση των τριών μεταλλίων φάνταζε δύσκολη για όλους. Ο Μπάμπης Χολίδης ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και ήξερε ότι θα είναι ένας από τους πρωταγωνιστές. Εκείνο που δεν είχε υπολογίσει ήταν πώς η Θεά τύχη δεν θα ήταν στο πλευρό του. Ξεκίνησε με τρεις νίκες και ένα μπάι, ξεπερνώντας τα εμπόδια, κυρίως του Σουηδού Λιούνγκμπεκ και των Χαλάφ (Αίγυπτος) και Λασκάρ (Μαρόκο). Το κρίσιμο παιχνίδι ήταν πλέον κόντρα στον Ιάπωνα Μασάκι Ετο που αντιμετώπισε τον Έλληνα πρωταθλητή τελείως ξεκούραστος σε αντίθεση με τον Χολίδη. Λίγο νωρίτερα είχε παίξει το δύσκολο μάτς κόντρα στον Λιούνγκμπεκ ενώ ο Έτο είχε περάσει στα ημιτελικά χωρίς αγώνα. Ο Χολίδης προηγήθηκε 6-0 και τίποτα δεν φαινόταν ότι μπορούσε να αλλάξει. Η κούραση όμως έκανε την εμφάνιση της, ο Έτο δεν αγωνίστηκε και τόσο καθαρά και τελικά το παιχνίδι ήρθε ισόπαλο 6-6. Το εισιτήριο για τον τελικό πήρε ο Ιάπωνας που με βάσει τους κανονισμούς τότε, είχε πάρει τελευταίος καλύτερα σημεία. Το χάλκινο μετάλλιο ήρθε κόντρα στον Ρουμάνο Νικολάε Ζαμφίρ με 2-1 στα σημεία. Η κατάταξη Πασαρέλι (Γερμανία) Ετο (Ιαπωνία) Χολίδης (Ελλάς) Ζαμφίρ (Ρουμανία) Φαμιάνο (ΗΠΑ) Λιούνγκμπεκ (Σουηδία) Καραντάγκ (Τουρκία) Χίο (Ν. Κορέα).

Χάλκινο Μετάλλιο, 22 Σεπτεμβρίου 1988, Μπάμπης Χολίδης Κατ. 57κ. Σεούλ 1988

Το 1987, ο Μπάμπης Χολίδης είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στο γόνατο και στη συνέχεια, μέχρι και τους αγώνες της Σεούλ, το πόδι του μάζευε υγρό. Ο Ελληνας πρωταθλητής πήγε στη Σεούλ όχι στην καλύτερη του κατάσταση αλλά η ψυχή δεν του έλλειπε, όπως πάντα. Η κλήρωση των αντιπάλων του στο γκρουπ ήταν η χειρότερη , έπεσε και με Σοβιετικό και με Βούλγαρο αλλά και με Νοτιοκορεάτη. Το πρώτο μάτς ήταν πολύ κρίσιμο, ο Σοβιετικός Αλεξάντρ Τσεστάκοφ τον είχε κερδίσει με μοναδική ευκολία στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, λίγους μήνες νωρίτερα. Ο Χολίδης πάλεψε, παρά τους πόνους στο γόνατο, με τρομερή ψυχή και πήρε τον αγώνα με τρεις παρατηρήσεις σε βάρος του Σοβιετικού πρωταθλητή. Στη συνέχεια κερδίζει τον Σουηδό Λιούνγκμπεκ, τον Αμερικανό Αμάντο και τον Νοτιοκορεάτη Χο, όλα με τρομερή προσπάθεια. Οι δυνάμεις τον εγκαταλείπουν όμως και στα ημιτελικά χάνει από τον Βούλγαρο Στόγιαν Μπάλοφ και έτσι ο στόχος είναι το χάλκινο μετάλλιο. Αντίπαλος, ο Κινέζος Γιάνγκ Ζαν Λίνγκ που δεν καταφέρνει να αντισταθεί στην εμπειρία του Χολίδη (6-1 σημεία). Με τη λήξη του μικρού τελικού, μπαίνει στο γήπεδο ο πρωταθλητής της άρσης βαρών Παύλος Σαλτσίδης και σηκώνει στα χέρια τον δύο φορές χάλκινο Ολυμπιονίκη. Η κατάταξη Σίκε (Ουγγαρία) Μπάλοφ (Βουλγαρία) Χολίδης (Ελλάς) Λίνγκ (Κίνα) Χο (Ν.Κορέα) Σάλαχ (Ιράκ) Τσεστάκοφ (Σ.Ενωση) Γιλντίζ (Γερμανία)

Τι είπε..

«Πήγα στο Λος Άντζελες πολύ καλά προπονημένος και έτσι θεωρούσα τον εαυτό μου ικανό για το χρυσό μετάλλιο. Το έχασα σε ένα άτυχο για μένα παιχνίδι που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω. Δεν υπήρχε περίπτωση ήττας αν δεν είχα παίξει μισή ώρα νωρίτερα. Στον μικρό τελικό, ο Ζαμφίρ ήταν σπουδαίος παλαιστής και το ματς ήταν αληθινό ντέρμπι. Ήμουν όμως αποφασισμένος να μη χάσω το χάλκινο μετάλλιο. Μάτωσα, κουράστηκα, χτύπησα αλλά το πήρα. Είχα γίνει καλόγερος στη ζωή μου για αυτό το μετάλλιο, έλλειπε τότε από τη συλλογή μου».

3 Αυγούστου 1984

«Πήγα στη Σεούλ με ένα πόδι στη κυριολεξία. Ποτέ δεν έβγαλα ολόκληρη προπόνηση με δύο πόδια, πάντα στηριζόμουνα στο ένα, το γερό. Οι φυσιοθεραπευτές Δ. Μιμίκος και Ν. Παπαγεωργίου με βοήθησαν τρομερά, αυτοί με έστειλαν στην Νότιο Κορέα. Ήξερα ότι ήταν η τελευταία μου Ολυμπιακή συμμετοχή αλλά η ψυχολογία μου δεν ήταν καλή, ιδιαίτερα μετά την κλήρωση. Όλα άλλαξαν με τη νίκη μου επί του Σοβιετικού παλαιστή. Στον μικρό τελικό έπαιξα έξυπνα και με σωστή τακτική».

22 Σεπτεμβρίου 1988